በምስጋና ቀን መንፈስ!

አንድ ወጣት የአንደኛ ደረጃ ትምህርት ቤት መምህሩን በሠርግ ሥነ ሥርዓት ላይ አየ።

በአክብሮት እና በአድናቆት ሊቀበለው ሄደ!!

እንዲህም አለው።
" *አሁንም ታውቀኛለህ ጌታዬ?'*
'አይመስለኝም!!' ሲል መምህሩ፣ ' *እባክህ እንዴት እንደተገናኘን አስታውሰኝ?'* አለው።

ተማሪው እንዲህ ሲል ተናገረ።
“እኔ የ3ኛ ክፍል ተማሪህ ነበርኩ፣ ልዩ እና ማራኪ ስለነበር ያኔ የክፍል ጓደኛዬ የሆነ የእጅ ሰዓት ሰረቅኩ።

የክፍሌ ጓደኛዬ የእጅ ሰዓት ተሰርቋል ብሎ እያለቀሰ ወደ አንተ መጣ እና የክፍል ተማሪዎች በሙሉ ቀጥ ብለው እንዲቆሙ አዝዘህ እጃችንን ወደ ላይ ይዘን ከግድግዳ ጋር ትይዩ ዓይኖቻችንን ጨፍነህ ኪሳችንን እንድትፈትሽ።

በዚህ ጊዜ፣ የፍለጋውን ውጤት በጣም ፈራሁ። ሌሎች ተማሪዎች ሰዓቱን እንደሰረቅኩ ካወቁ በኋላ የሚያጋጥመኝ ኀፍረት፣ አስተማሪዎቼ ስለ እኔ የሚሰጧቸው አስተያየቶች፣ ትምህርት ቤቱን እስክለቅ ድረስ 'ሌባ' የመባል ሀሳብ እና ወላጆቼ ስለ እኔ ሲያውቁ የሰጡት ምላሽ ድርጊት.

እነዚህ ሁሉ ሀሳቦች በልቤ ውስጥ ይንሸራተቱ ነበር፣ ድንገት ለመፈተሽ ተራዬ ደርሶ ነበር።

እጅህ ኪሴ ውስጥ እንደገባች ተሰማኝ፣ ሰዓቱን አውጥቼ ኖት ኪሴ ውስጥ ነከርኩ። ማስታወሻው ” * መስረቅ አቁም እግዚአብሔርም ሰውም ይጠላሉ። መስረቅ በእግዚአብሔርና በሰው ፊት ያሳፍራል።

የከፋው ይገለጽ ዘንድ እየጠበኩ በፍርሃት ተውጬ ነበር። ምንም ነገር እንዳልሰማሁ ተገረምኩ፣ ግን ጌታ ሆይ፣ የመጨረሻውን ሰው እስክትደርስ ድረስ የሌሎች ተማሪዎችን ኪስ መፈተሽ ቀጠልክ።

ፍተሻው ሲያልቅ አይኖቻችንን እንድንከፍት እና ወንበራችን ላይ እንድንቀመጥ ጠየቁን። ለመቀመጥ ፈራሁ ምክንያቱም ሁሉም ከተቀመጡ በኋላ በቅርቡ ትደውልኛለህ ብዬ አስቤ ነበር።
ግን የገረመኝ ሰዓቱን ለክፍሉ አሳየህ ለባለቤቱ ሰጥተህ ሰዓቱን የሰረቀውን ሰው ስም ሳትጠቅስ ቀረህ።

አንድም ቃል አልነገርከኝም፤ ታሪኩንም ለማንም ተናግረህ አታውቅም። በትምህርት ቤቱ በቆየሁበት ጊዜ ሁሉ፣ የትኛውም መምህር ወይም ተማሪ የሆነውን ነገር አያውቅም።